زخم پای دیابتی
یکی از شایع ترین و بارزترین عوارض بیماری دیابت، زخم پاي ديابتي است. تقريبا 15 درصد از كساني كه مبتلا به ديابت هستند در طول زندگي خود به عوارض پاي ديابتي دچار میشوند. یکی از مهمترین مشکلات بیماران دیابتی زخم پای دیابتی است که 34 درصد افراد مبتلابه زخم پای دیابتی دچار قطع عضو میشوند. این زخمها میتوانند علل گوناگونی داشته باشند و باعث عفونت پاها شوند که میتوان با معاینه زخمها توسط پزشک و تشخیص علت آن و با توجه به علائم، برای درمان زخم پای دیابتی اقدام کرد.
شناسایی و تشخیص علائم زخم پای دیابتی
از اولین نشانه های زخم بررسی پاها است. این زخم جورابتان را لک میکند. همچنین ورم غیر معمول، تحریک و سوزش، قرمزی و بو از یک یا هر دو پا نیز علائم اولیه زخم پا هستند. نشانه ی قابل مشاهده و جدی زخم پا، بافت های سیاه اطراف زخم است که به خاطر عدم وجود جریان خون سالم در ناحیه اطراف زخم است.
پیشگیری از زخم پای دیابتی
- مهمترین اقدام، پیشگیری از ایجاد زخم است.
- جلوگیری از تحت فشار قرار گرفتن نقاطی از پا که معمولاً تحت فشار قرار میگیرند.
- جلوگیری از سوختگی پای دیابتی به وسیله دوری از وسایل گرمازا و محافظت از پا در نزدیک شدن به اگزوز موتور سیکلت، بخاری، کرسی و وسایل داغ که باعث ایجاد التهاب و سوختگی و زخم میشود.
- مرطوب نگه داشتن پاها به وسیله وازلین و مرطوب کنندهها
- شستن پاها هر شب با آب ولرم
- اجتناب از پوشیدن جوراب و کفش تنگ
- کنترل قند خون به عنوان مهمترین عامل جهت جلوگیری از ایجاد زخم می باشد.
نوروپاتی
بیماری دیابت، که معمولا به عنوان قند خون شناخته می شود، باعث آسیب به تمام اندام ها و بافت ها در بدن می شود. یکی از بافت هایی که بیشترین آسیب را می بیند، اعصاب است. در زبان پزشکی آسیب عصبی شناخته شده به عنوان نوروپاتی، ممکن است با علائمی مانند بی حسی در قسمت های مختلف بدن، سوزش و سوزن سوزن شدن خود را نشان دهد. بسیاری از این علائم به سطح قند بالا در مدت زمان طولانی بستگی دارد و اگر به درستی درمان نشود، ادامه خواهد یافت. همراه با متخصص می توانید با کنترل سطح قند خود از آسیب های عصبی جلوگیری کنید. پای افراد دیابتی مبتلا به عوارض نورپاتی، در معرض خطر بیشتری قرار دارند زیرا این افراد محل فشار کفش یا زخم پا را به موقع احساس نمی کنند. در صورت بروز زخم نیز بهبودی دیرتر از حد معمول انجام می شود.