ماگوت تراپی (لارو درمانی)
لارو درمانی یا ماگوت تراپی شیوه ای برای درمان زخم های مزمن از جمله زخم بیماران دیابتی است که دراین روش از لارو مگسی خاص استفاده می شود. در این روش متخصص زخم به طور کنترل شده لاروهای زنده را به منظور حذف بافت مرده بر روی زخم قرار می دهند. در حالی که ممکن است این روش برای افرادی که روحیه حساسی دارند منزجر کننده باشد اما ماگوت تراپی می تواند یک روش درمانی فوق العاده در کنار بقیه مراقبت های بهداشتی باشد.
لاروها از طریق قلّاب های دهانی خود قسمت های نکروزه زخم را خراش می دهند و با ترشح آنزیم Proteolitic بافت های مرده را به حالت نیمه مایع یا سوپی شکل در می آورند و سپس آن را می مکند. بزاق لاروها حاوی آنتی بیوتیک Allantoin است که بر روی طیف وسیعی از میکروب ها موثراست.
لاروها ترشحات آمونیاکی دارند و PH زخم را به حدود8 تا 5/8 می رسانند که دراین PH کلونیزه شدن باکتری ها دچار مشکل می شود، همچنین لاروها ترشحاتی دارند که سبب تسریع در بهبود زخم می شود.
. ماگوت تراپی یک روش درمانی هزار ساله است پزشکان دریافته اند که تعداد زیادی از ماگوت های کوچک به مراتب دقیق تر از عمل جراحان، بافت نکروتیک را مصرف می کنند و می توانند یک یا دو روز مواد خارجی و بافت آسیب دیده را از بین ببرند. هرچه افراد در برابر آنتی بیوتیک ها بیشتر مقاوم می شوند احتمال زنده ماندن آنها در صورت داشتن زخم مزمن کاهش می یابد. پزشکان اکنون به یک تکنیک هزار ساله درمانی به نام ماگوت تراپی مراجعه کرده اند و به منظور تمیز کردن پوست مرده، ضد عفونی کردن زخم و تحریک روند بهبودی زخم، ماگوت های زنده را به زخم های بافت نرم وارد می کنند.
ماگوت تراپی با دوز 5 – 10 لارو در هر سانتی متر مربع از سطح زخم انجام می شود و برای 48 – 72 ساعت در پانسمان باقی می مانند.از آنجایی که ماگوت های پزشکی طبق غریزه طبیعی نمی توانند از بافت سالم تغذیه کنند پس به هیچوجه باعث آسیب به بافت های زنده نمی شوند.