سالمونلا

 

تیفی و پاراتیفی

  • عامل تیفوئید(Entric fever)
  • مخزن فقط انسان
  • بیوپسی روده:اغلب سلو­ل­های مونونوکلوئر
  • غیر تیفی(تیفی­موریوم،انتریتیدیس):
  • در ایدزی­ها جزو عفونت­های فرصت­طلب است که ایجاد سپتی­سمی می­کند
  • ایجاد گاستروانتریت
  • مخزن عمده ماکیان و تخم آنهاست
  • بیوپسی روده:اغلب PMN  

تیفوئید:

علائم بالینی و آزمایشگاهی:

  • تب طولانی(برجسته ­ترین علامت)
  • برادی­کاردی نسبی
  • Rose spot (راش ماکولوپاپولر صورتی روی سینه و تنه)
  • دلیریوم merttering و یا انسفالوپاتی coma vigil  (شب زنده­داری)
  • یبوست در بالغین و اسهال در بچه­ها و ایدزی­ها
  • لوکوپنی و نوتروپنی در 10% موارد(گاهی لوکوسیتوز به­­خصوص در بچه­ها و به­دنبال پرفوراسیون روده و یا عفونت­های ثانویه)
  • میکروب در پلاک­های پیر ترمینال ایلئوم تکثیر یافته،از طریق جریان خون وارد سیستم رتیکولواندوتلیال(مغز استخوان،کبد و طحال) می­شود وبا تکثیر مجدد ایجاد باکتریمی ثانویه می­کند.
  • بیماری ناشی از سالمونلا تیفی از پاراتیفی شدیدتر است.
  • *گاستروانتريت در افراد مسن با درد كمر و تب طول كشيده،بايد به سالمنلا (روي پلاك اترواسكلروز آئورت )فكر كرد.

تشخیص:

  • کشت خون:بهترین روش تائید،در 90% موارد در هفته اول مثبت می­شود.
  • کشت مدفوع:هفته سوم مثبت می­شود.
  • کشت مغز استخوان:اساسی­ترین تست تشخیصی که حتی با 5 روز درمان آنتی­بیوتیکی نیز مثبت می­شود.
  • کشت ترشحات روده(Deodonal String Test)
  • کشت نمونه Buffy Coat (لایه بالایی سانتریفوژ) زمان لازم برای مثبت شدن کشت تیفویید را کم می­کند ولی حساسیت را افزایش نمی­دهد
  • سرولوژی Widal که امروزه ارزش چندانی ندارد

درمان:

Ciprofloxacin 500mg/po/bid  ×10d*  or  Ceftriaxone 2 gr/Iv/d  ×14d

(Alt.   Azithromycin 1gr/d  ×5d)                                            

*در صورت وجودNARST (مقاومت به نالیدیکسیک­اسید) استفاده از سیپرو با دوز 750mg/Bd/10d

  • در صورت وجود شوک از دگزامتازون چند دقیقه قبل از دادن آنتی­بیوتیک استفاده گردد.
  • میزان عود به ترتیب پس از درمان با فلوروکینولون­ها و آزیترومایسین از بقیه کمتر است.

عوارض:

  • پرفوراسیون ایلئوم ترمینال و یا سکوم(هفته 3-2)
  • خون­ریزی گوارشی(هفته3-2)
  • استئومیلیت
  • آرتریت سپتیک
  • آنوریسم مایکوتیک(در 10% موارد)
  • مننژیت

حاملین مزمن:

  • در 10-5% موارد رخ میدهد.تا بیش از یک­ سال کشت مدفوع یا ادرار مثبت دارند.

ریسک فاکتورها:

  • زنان
  • وجود سنگ­های صفراوی
  • کارسینوم­های گوارشی
  • سنگ،بدخیمی و شیستوزومیازیس ادراری باعث ایجاد ناقل مزمن نمی­شود ولی اگر فرد حامل مزمن به این موارد مبتلا شده باشد باید برطرف گردد.