زخم های شریانی، عروقی

زخم های شریانی

زخمهای شریانی، ناشی از پرفیوژن ضعیف (تحویل خون غنی از مواد مغذی) به اندام تحتانی است. پوست و بافت های پوشاننده از اکسیژن محروم می شوند و این بافت ها را می کشند و باعث ایجاد یک زخم باز می شوند. علاوه بر این، عدم خونرسانی منجر به ضایعات جزئی یا بریدگی و عدم بهبودی و در نهایت ایجاد زخم می شود. شریان ها مسئول انتقال خون غنی از مواد مغذی و اکسیژن به بافت های مختلف بدن هستند. ایسکمی که عموماً به محدودیت خونرسانی اشاره دارد، می تواند منجر به زخم های شریانی شود که از تنگ شدن شریان یا آسیب رساندن به رگ های خونی کوچک در اندام ها ناشی می شود. کاهش جریان خون به نوبه خود منجر به نکروز بافت و یا زخم می شود.

علائم زخم شریانی

زخم های شریانی بصورت پانچ دار معمولاً گرد به شکل منظم دارای حاشیه های مشخص نمایان می شوند. زخم های شریانی اغلب بین یا روی نوک انگشتان، قسمت خارجی روی مچ پا یا جایی که فشار راه رفتن یا کفش وجود دارد، ایجاد می شود. زخم ها از نظر خصوصیاتی عمیق هستند و اغلب به سمت تاندون های زیرین گسترش می یابند و اغلب نشانه هایی از رشد بافت جدید نشان نمی دهند. پایه زخم به طور معمول خونریزی نمی کند و به رنگ زرد، قهوه ای، خاکستری یا سیاه است. غالباً اندام در اثر لمس احساس خنک یا سرد خواهند شد و اندام آن نبض قابل تشخیص کمی خواهد داشت.

 

 

شایع ترین علل زخم های شریانی:

  1. محدودیت عروق خونی به دلیل بیماری عروقی محیطی
  2. نارسایی مزمن عروقی و اسکولیت (آسیب التهابی رگهای خونی)
  3. دیابت قندی
  4. نارسایی کلیه
  5. فشار خون بالا
  6. تصلب شرایین (سخت شدن شریان ها)
  7. آترواسکلروز (ضخیم شدن شریان ها ، به دلیل ایجاد مواد چربی)
  8. ضربه
  9. تحرک محدود مفاصل
  10. افزایش سن

 

جلوگیری از زخم شریانی

اقدامات احتیاطی زیر می تواند خطر ابتلا به زخم های شریانی را در بیماران در معرض خطر و در به حداقل رساندن عوارض در بیمارانی که در حال حاضر علائم را دارند موثر باشد:

  • روزانه پاها (مخصوصاً بین انگشتان پا) را برای هرگونه تغییر غیرمعمول در رنگ یا ایجاد زخم بررسی کنید.
  • ترک سیگار
  • عدم استفاده از دخانیات
  • کنترل منظم فشار خون، کلسترول، تری گلیسیرید و گلوکز
  • پوشیدن کفش مناسب
  • استفاده از جوراب های نرم و راحت
  • عدم نشستن یا ایستادن طولانی مدت
  • گرم نگاه داشتن پاها
  • ورزش کردن