لایت تراپی

نور درمانی (لایت تراپی) که “فوتو تراپی” نیز خوانده میشود یک روش درمانی است که در آن با قرار دادن فرد در مقابل نور به درمان بیماری او اقدام میشود. نوری که به فرد تابیده می شود می تواند نور طبیعی و یا طول موج خاصی از نور باشد. امروزه از دیودهای ساطع کننده نور یا LED ها (light-emitting Didoes) به عنوان منبع نور استفاده می شود. نور درمانی LED مورد پذیرش سازمان FDA قرار گرفته و نخستین بار دانشمندان ناسا آن را مورد بررسی قرار دادند. آنها در اوایل دهه 1990 متوجه تاثیر مثبت نور ساطع شده از دیودهای LED بر رشد گیاه و بهبود عمل فوتوسنتز در آن شدند. از آن پس تحقیقات متعدد آزمایشگاهی و کلینیکی صورت گرفت بدان امید که با استفاده از LED بتوان به درمان بیماری ها پرداخت. نتایج رضایت بخش بود و امروزه نور درمانی LED به عنوان یک روش بی خطر، غیر تهاجمی و بدون درد بطور مستقل یا به عنوان جزئی از یک پروتکل درمانی در بهبود پاره ای از مشکلات جسمی و روحی به کار می رود. در زمینه ی ترمیم زخم ها، تابش نور پلاریزه برای درمان زخم های شریانی مثل پای دیابتی و برگر، زخم های وریدی پا، زخم های بستر و همچنین سوختگی های درجه یک و دو بسیار سودمند بوده و بهترین حالت استفاده از این روش بصورت درمان کمکی در کنار پروتکل های درمانی کلاسیک است .

نور درمانی (Light therapy) یا فتوتراپی (phototherapy) که به طور کلاسیک به عنوان هلیودرمانی (heliotherapy) نامیده می شد ، شامل قرار گرفتن در معرض نور روز یا طول موج خاصی از نور با استفاده از لیزر، دیودهای ساطع کننده نور، لامپ های فلورسنت، لامپهای دیکرونیک یا لامپ های بسیار روشن، نور تمام-طیف، که معمولاً با دستگاه های مختلف کنترل می شود، می باشد.

زخم یکی از شایع ترین مشکلات پزشکی در سراسر جهان است. زخم های ناشی از حادثه، بیماری و یا جراحی طیف گسترده ای از زخم های حاد و مزمن را ایجاد می کنند که همراه با افزایش میزان مرگ و میر همراه هستند. تأثیرات مهم زخم بر روی سلامت جسمی و روانی معمولا محققان را برای یافتن درمان های کارآمد هدایت می کند. یکی از روش های درمان که در سال های اخیر توسعه یافته است لیزر درمانی کم است.

با این حال اخیراً به این نتیجه رسیده اند که نور آبی ( ۴۷۰ نانومتر) به طور چشمگیری بر سیستم بیولوژیکی تاثیر می گذارد و با آزادسازی نیتریک اکسید به بهبود سطح زخم و بافت پوست می پردازد.
با استفاده از دستگاه های ساطع کننده نور مانند دایود به مقایسه بین نور آبی و قرمز پرداخته شد و تاثیر هر دو نور بر بهبود زخم بررسی گردید. تمامی این تحقیقات در ابتدا بر روی موش های آزمایشگاهی صورت گرفته است.
در آزمایشگاه زخم های دایره ای شکلی بر پشت موش های آزمایشگاهی ایجاد شد. این برش ها بر سمت راست و چپ موش ها صورت گرفت و با استفاده از تاباندن نور با طول موج ۴۷۰ نانومتر ( نور آبی) و ۶۳۰ نانومتر ( نور قرمز) سعی در درمان زخم شد.

در طول این روش همواره سعی بر این است تا نور بر ناحیه پوست سالم تابیده نشود. در گروهی از موش های آزمایشگاهی هم زخم ایجاد شد ولی نوری تابیده نشد. هفت روز پس از درمان زخم ها بررسی شدند و میزان سطح کراتین ۱ و ۱۰ و ۱۷ بررسی گردید.

اثرات مثبت نور درمانی در موارد زیر گزارش شده است:

o     بهبود زخمهای دیر التیام

o     رفع درد و سفتی صبحگاهی در آرتریت روماتویید

o     بهبود استئوآرتریت در مفصل زانو

o     پیشگیری از تاول تبخالی

o     بهبود زخم و ترمیم بافت

o     کاهش التهاب و درد در ناحیه تاندون آشیل

o     کمک به درمان کوتاه مدت سندروم کارپال تونل (این سندروم در اثر فشردگی عصب دست در ناحیه مچ ایجاد میشود و باعث بیحسی و ضعف انگشت میشود)

o     کاهش عوارض ناشی از درمانهای دارویی مثل موکوسیت دهانی(Oral Mucositis)

 

 

 

تأثیرات نور درمانی :

۱ – مؤثر بر ترمیم انواع زخم

۲ – مؤثر بر کاهش دردهای مفصلی

۳ – مؤثر بر مشکلات پوستی ( رفع چروک و جوش های صورت)

۴ – مؤثر بر درمان افسردگیهای فصلی

۵ – بدون عوارض جانبی و مقرون به صرفه